Karanlık ve dikenli bir yoldan yürürken ben, Elimden tutacak birilerine muhtaçtım ben
Şiir
Bir isim vardır anarken saygı hayanın bükülerek eğildiği
Yazarken kalemi titretip mevtum eden
Yol oldukça dikenli niye seçtin sen Ali’yi
O na varmak için çekmelisin çileyi
Esen rüzgar kokusunu taşır tüter burnumda
Estikçe esen rüzgar kokusu tüter benim can evimde...
Yine bir sonbahar gazel olmuş yaprak döker ağaçlar
Tektek düşüyor arza sapsarı olmuş yeşil...
Unutma insanlığın annesisin; sakın yaklaşma harama!
Dünyanın zineti alçaltır insanı; sakın aldanma sen ona!
