Sen kal ey Kobanê’nin Kızı

 ‘Yıkım’

 Kara bayrağı, kara kalbi ve kara sözleriyle geldi gece vaktinde

    Ve şehri kana

           Yolu kana

                Evi kana

                      Ve sofrayı kana bulandırdı,

…..

Yıkım’ın ve Öfke‘nin

Umut ve Özgürlüğün fenerini söndürmeye geldiği

   Ve kokuşmuş gezgin bir leş gibi

      Ayak bastığı her yerde

         Kandan, bozgunculuktan ve çürümüşlükten iz bırakrığı bu zamanda

                    Sen kal ve diren ey Kobnê’nin kızı

Akan umut ırmağının kıyısında

     Tüfengle, çiçekle, bitkiyle ve dirilişin ve doğuşun güzel kokusuyla

           Aynayla, kelebeğin uçuşuyla ve kekliğin ötüşüyle

                        Sen kal Ey Kobanê’nin kızı

……

Duruşun ve Direnişin

Bir gizli ateşin aleviolsun

Cehaletin canına

ve Köhnelğin elbisesine

 ve çürümüş asırların takvimine düşen bir alev ateşi

Duruşun,

Zulmün dengesini ve baskı yağmurunu tehlikiye atsın,

Duruşun,

Özgürlüğü buz devri havası

ve özgür ve aydın kızların seslerinin kesileceği ön görülerini alt üst etsin

Şair: Nahit Vefayii

Çeviren: Salih Avci