Suriye'de yerleşik teröristlerin yenilgiye uğratılmaması durumunda, bölge genelinde istikrarsızlık ve kaos virüs gibi yayılacaktır.

Welayet News  - Tüm gözler Lübnan'daki ateşkes müzakerelerine ve ABD ve Fransa cumhurbaşkanlarının resmi açıklamasına çevrilmişken, Suriye'de bastırılmış teröristlerin kalıntıları bir kez daha Tel Aviv'in desteğiyle İslam ümmeti arasında fitne ve ayrılık tohumları ekmeye ve Suriye'nin ekonomik kalbi olan Halep'e saldırmaya başladı. Garip olan şu ki, bu askeri saldırı en ufak bir direnişle karşılaşmadan devam ediyor ve çevre bölgelere, Hama, Nubl ve Zehra şehirlerine doğru yayılıyor. Ancak son 24 saat içinde Suriye ordusu ve müttefikleri İran, Rusya ve direniş grupları Tahrir el-Şam'ın mevzilerine ağır darbeler vurdu.

Güvenilir kaynaklar tarafından haberin doğrulanması durumunda, direnişin son günlerdeki en büyük avı, Tahrir el-Şam lideri Ebu Muhammed el-Cevlani ve emrindeki teröristlerin öldürülmesidir. Yine de, birçok analist, Kuzey ve Kuzeybatı Suriye'deki mevcut gelişmeleri endişeyle izliyor ve bir kez daha "iç savaş"ın acı hatıralarının canlanmasından ve bu Arap ülkesinde kalan az sayıdaki altyapının Selefi-Tekfiri kör terörizminin kurbanı olmasından endişe ediyor. Bu yazının devamında, Selefi-Tekfiri terörizm tehdidiyle mücadele etmenin gerekliliğini ve Amerikan teröristleriyle mücadele etmek için direniş ekseninin her bir ayağının görevini ele almaya çalışacağız.

Şam'daki Fitneyi Söndürmek, Direniş Ekseninin Görevidir

Tüm dünya, Siyonist rejimin Gazze ve Lübnan'daki devlet terörizmine tanık olurken; Suriye'de konuşlanmış teröristler nifak bayrağını yükselterek, işgal altındaki topraklara tek bir kurşun bile atmadan, Arap coğrafyasının doğusunda Lübnan ve Batı Şeria'daki direnişi silahlandırma sürecinde direniş ekseninin temel direklerinden birini zayıflatmayı hedefliyor. Teröristlerin "T-5" yolu gibi ana ulaşım yollarını kontrol altına alma çabaları veya Irak-Suriye sınırlarını istikrarsızlaştırma girişimleri, Tahrir el-Şam güçleri ile Siyonist rejim arasındaki koordinasyonu gösteriyor. İsrail ordusunun hava kuvvetleri, danışmanlık birimlerini, silah depolarını ve direnişin iletişim yollarını bombalayarak Lübnan cephesine silah sevkiyatını engellemeye çalışırken, teröristler "piyade" rolünü üstlenerek direniş ekseninin üyeleriyle doğrudan çatışmaya girebiliyor. Bu konumun tanımı, Suriye güçlerinin yıllarca süren iç savaşın tüm yoksunluklarına ve zorluklarına katlanarak, vatan, bayrak, millet ve İslam ümmeti için silahlanmasını ve teröristlere karşı direniş göstermesini gerektiriyor.

"Fetih'ul Mubin" adlı koalisyonun saldırısı sırasında, teröristler İran'ın Halep'teki konsolosluk binasını yasadışı bir şekilde işgal etmekle kalmayıp, Suriye'nin Kefr Nebil ve Han Şeyhun kentlerindeki iki İran danışmanlık üssüne de saldırdı. Gerçek şu ki, MOSSAD, Suriye iç savaşının ilk yıllarından itibaren teröristlerin komuta ve orta kademelerine sızmak suretiyle, yalan söyleyerek İran'ı ve direniş eksenini "İslam dünyasının" düşmanı olarak göstermeyi başardı! İdlib'de ikamet eden teröristlerin son günlerdeki hakaretleri ve küfürleri, direniş ekseninin teröristleri yıllardır aşağılamasından ve direniş ekseninin Suriye'nin çeşitli yerlerindeki güvenlik karşıtı eylemlerini bastırmasından kaynaklanıyor.

Ukrayna'da Kazanmak İçin Suriye'de Kazanmak Gerekir mi?

Kremlin'de iktidardaki neo-Avrasyacılar, Suriye'nin güçler arası jeopolitik rekabetteki öneminin ve yerinin çok iyi farkındalar. Doğu Bloğu'nun çöküşünün ilk yıllarında, ABD liderliğindeki Kuzey Atlantik Antlaşması Örgütü, Rusların "yakın yurt dışı" olarak adlandırdığı güvenlik çevresine müdahale etmeye çalıştı. Ukrayna savaşı ve Gürcistan'da devam eden karışıklıklar, bu politikanın Batılı devlet adamları arasında popülerliğini koruduğunu gösteriyor. Ancak Vladimir Putin, bu politikaya yanıt olarak Amerika Birleşik Devletleri ile jeopolitik bir rekabete girmeye karar verdi.

Moskova-NATO arasındaki jeostratejik rekabetin Kırım-Donbas ekseninde yoğunlaşması, teröristlerin müttefiklerinden aldıkları istihbarat yardımıyla, Rusya'nın Suriye'deki askeri yeteneklerinin azalmasını yeni bir maceraya atılmak için bir fırsat olarak görmelerine neden oldu. Tahrir el-Şam teröristleri Halep'te varlık gösterdikleri için kendilerini güçlü hissediyorlardı, ancak terörist grup lideri Ebu Muhammed el-Cevlani'nin muhtemelen bir Su-34 savaş uçağı tarafından öldürülmesi, Moskova'nın Şam'ın güvenliğini sağlama konusundaki sarsılmaz kararlılığını gösteriyor. Ruslar, Türkiye ve İsrail'in büyük güçler arasındaki rekabette Amerika Birleşik Devletleri'nin yanında yer almaya devam ettiğini ve uzun vadede Moskova'nın çıkarlarına önem vermediğini bilmelidir. Suriye'deki mevzilerini koruması, Batı'ya Moskova'nın Akdeniz çevresindeki gelişmelerde NATO lehine sahneyi terk etmeye niyetli olmadığı mesajını veriyor.

Sözün Özü

İdlib ilinin sınır hattında yeterli sayıda güç bulunmaması ve Şam müttefiklerinin Gazze, Lübnan ve Ukrayna'da devam eden çatışmalar nedeniyle mevzilerini değiştirmesi, Tahrir el-Şam'ın fırsattan yararlanarak Halep'in sanayi bölgesine saldırmasına neden oldu. Eski ve yeni uluslararası güçler arasındaki jeostratejik rekabette, bahsedilen meydanlarda kazanmak veya kaybetmenin çok büyük bir öneme sahip olmasına rağmen, gerçek şu ki Şam kalesinin düşmesi bölgesel barış ve istikrarın kaybedilmesi pahasına olabilir. Suriye krizinin çözülmesini bu kadar gerekli kılan mesele, Batı Asya'nın yapay sınırlar ve bölge dışı güçlerin müdahalesi nedeniyle kaosa ve krize yatkın olmasıdır. Siyonist rejimin sürekli kışkırtmalarıyla bu durum somut bir gerçekliktir ve bölge ülkeleri Suriye'de konuşlanmış teröristleri yenme konusunda çaba göstermezlerse, güvensizlik ve kaos virüs gibi tüm bölgeyi yeniden saracaktır. Türkiye de bu önemli meseleyi göz önünde bulundurmalı, güvenliğin ayrılmaz bir kavram olduğunu ve Kuzey Suriye'de güvenliğin kötüleşmesi durumunda Türkiye sınırlarının da güvensizliğe açık olacağını bilmelidir. Bu politikanın Türkiye için en azından sonucu, Suriyeli mültecilerin Türkiye topraklarına girişinin artması olacaktır.(Mehr Haber Ajansından tercüme edilmiştir)