Avrupa, İran'ın Rusya'ya füze gönderdiği bahanesiyle yeni bir yaptırım turu başlatarak İran ile etkileşim yerine çatışma yolunu seçti. Şimdi Avrupa bu kararının bedelini beklemek zorunda.

Welayet News  - Avrupa Birliği, 7 vatandaş, 3 havayolu şirketi ve 4 İran şirketine yaptırım uygulayarak, İngiltere ise üst düzey askeri komutanlara yaptırım uygulayarak, İran'a karşı yeni bir baskı turu başlattı. Amaçları, İran'ı İsrail'in suçlarına teslim olmaya zorlamak. Avrupalıların kararı, kamuoyunu etkilemeyi ve zihinleri İsrail'in suçlarından Ukrayna savaşına doğru yönlendirmeyi amaçlamasının yanı sıra, perde arkasında İsrail ile olan kapsamlı çatışmada İran'ın teslim olmasını hedefliyor.

Avrupa'nın bu yanlış kararı, 2024 yılında kendi güçleri ve İran'ın gücü hakkındaki yanlış hesaplamalarından kaynaklanıyor. Bugünün İran'ı, Avrupa'nın başlattığı satranç oyununda, şüphesiz onlara baskı yapmak için daha fazla yeteneğe sahip. Hiç şüphe yok ki, Avrupa gemilerinin durması ve varış noktalarına ulaşamaması, İran uçaklarının uçamamasından daha fazla zarara yol açacaktır.

İran, 2024 yılında Fars Körfezi ve Hürmüz Boğazı'na ek olarak, Kızıldeniz, Makran Denizi, Hint Okyanusu ve Akdeniz gibi dünyanın ve bölgenin diğer sularında da uzun kolları var.

Geçmişin Rüyası

II. Dünya Savaşı'nın sona ermesinden ve uluslararası sistemdeki etkisinin kaybolmasından 79 yıl sonra, Avrupa ülkeleri kendilerini çeşitli şekillerde ve farklı biçimlerde küresel denklemlerde güçlü ve etkili olarak göstermeye çalışıyorlar.

Güç göstergelerine kısaca bir bakış, 2024 yılında Avrupa'nın, bugün daha önce hiç olmadığı kadar, ne Batı'nın hegemonik gücü olan Amerika Birleşik Devletleri ile ne de Batı dışı dünyadaki süper güçler ve yükselen güçler arasında özel ve benzersiz bir konuma sahip olmadığını gösteriyor.

Avrupa'nın II. Dünya Savaşı sonrası dönemdeki politikalarının temeli, dış politikasını Amerika Birleşik Devletleri'ni takip etmeye, devretmeye ve dış kaynak kullanmaya dayanıyor ve buna dayanarak NATO, Euro-Atlantik politikasının en önemli sembolü haline geldi.

İran İslam Cumhuriyeti'nin Avrupa ile yaklaşık kırk altı yıllık deneyimi de, bu ülkelerin kritik ve hayati zamanlarda hiçbir zaman Amerika'dan bağımsız bir politika izlemediğini doğruluyor.

JCPOA, Avrupa'nın önemli uluslararası konularda Amerika'yı takip etmesinin somut tezahürlerinden biridir. INSTEX'in gülünç mekanizması ve Avrupalıların JCPOA'dan çekildikten sonra yeni Amerika yaptırımlarını takip etmeleri ve Avrupa'nın Amerika'ya baskı yapması için birkaç yıl beklemeleri, bu konuya açık bir örnektir. Bu prosedür daha önce Brüksel müzakerelerinde ve Hasan Ruhani'nin müzakereleri sırasında Saidabad bildirisinde de tecrübe edilmiş ve kendisinin de belirttiği gibi Avrupalılar, reformist hükümetin son aylarında nükleer faaliyetlerin gönüllü olarak askıya alınmasından dolayı Amerika'nın haksızlığına uymuşlardır.

Bu Avrupa dış kaynak kullanımına rağmen, ara sıra son yaptırımlar gibi kararlarla kendilerini önemli göstermeye çalışıyorlar. Çoğunlukla geçmişin illüzyonundan ve sömürgecilik anılarından kaynaklanan kararlar bunlar.

Avrupa Birliği'nin son kararları ve bazı Batı Avrupa ülkelerinin İranlı havayolu şirketleri, bazı kişiler ve şirketler ile üst düzey askeri komutanlara yönelik yaptırımları, etkisinden ziyade, İsrail'e destekleri için Ukrayna'daki savaşta İran'ı benzer gösterme amacı taşıyor.

İran, Rusya-Ukrayna savaşında herhangi bir tarafa müdahale etme niyetinde olmadığını ve tarafları barışa çağırdığını defalarca belirterek şiddete karşı tutumunu ortaya koymuştur. Bunun yanı sıra, İsrail'in Filistin ve Lübnan'daki suçları ile Rusya-Ukrayna savaşı arasında önemli farklılıklar vardır.

Rusya-Ukrayna savaşında, Batı'nın saldırıya uğradığını kabul ettiği taraf olan Kiev, her türlü mali, askeri ve lojistik destekle destekleniyor. Ancak İsrail'in Gazze ve Lübnan halkına karşı yürüttüğü haksız ve orantısız savaşta, son derece donanımlı İsrail ordusu, en az imkanlarla topraklarını savunmaya çalışan gruplarla karşı karşıya.

Avrupalılar, Rusya'yı Ukrayna'ya saldırmak ve topraklarını işgal etmekle suçlarken, İsrail'in 76 yıldır hiçbir yasal hakka dayanmadan Filistin ve Suriye topraklarını işgal etmesine hiçbir tepki göstermiyor.

Avrupalılar, İran'ın Rusya'ya füze gönderdiği iddiasıyla ilgili son yalanları ortaya atarak, İsrail'deki suçlarındaki rollerini İran ve Ukrayna savaşıyla aynı göstermeye çalışıyorlar. Bu, bir tür "kaçış" olarak nitelendirilebilir.

Yanlış Hesaplamalar

Yanlış algılama (misperception), uluslararası politika ve stratejilerde başarısızlık ve zafer analizinde temel konulardan biridir. Robert Jervis, karar alma süreçlerinde algının rolüne vurgu yaparak, uluslararası ilişkiler alanında kararlara verilen tepkilerin belirlenmesinde önemini vurgular.

Avrupa, günümüz İran'ı hakkında yanlış hesaplamalar yaparak, İran ile etkileşim ve çatışma arasında çatışma yolunu seçmiştir. Bu yanlış hesaplama, iki temel nedenden kaynaklanmaktadır:

1. Avrupalı politikacıların Viktorya dönemi hayalleri ve yaşam tarzı: Avrupalılar, küresel güç dengelerindeki önemsizliğini kabul etmeyi reddediyor ve geçmişin ihtişamına tutunuyorlar.

2. İran'ın mevcut gücünü ve etkisini anlamamak.

Ekim 2024'te, ne yaptırımlar ne de savaş tehdidi, İran'ın gücüne, enerji yolları üzerindeki hakimiyetine, bölgesel etkisine ve Direniş Ekseni'ne üstün gelme yeteneğine sahip değildir. Richard Nephew'in daha fazla yaptırımın İran'a karşı etkisiz ve mümkün olmayacağına dair yakın tarihli itirafı ve uluslararası medyanın ve önde gelen uluslararası ilişkiler uzmanlarının İran'ın düşmanları için yıkıcı gücüne ilişkin art arda itirafları, Avrupa'nın Yahudi finansörlerin kontrolü altında kasıtlı olarak görmezden geldiği gerçeklerin sadece küçük bir kısmını oluşturmaktadır.

Avrupa'nın İran'a yönelik son yaptırımları ve suçlamaları, etkisinden ziyade, İsrail'e olan desteğini örtbas etme ve İran'ı Ukrayna savaşındaki Rusya ile aynı gösterme amacı taşımaktadır. Bu yaklaşım, yanlış hesaplamalara ve İran'ın mevcut gücünü ve etkisini anlamamaya dayanmaktadır. Avrupa, İran'a yönelik yaptırımların ve tehditlerin etkisiz olduğunu kabul etmeli ve İran ile yapıcı bir etkileşim yolu aramalıdır.

İran Uçaklarına Karşılık Avrupa Gemileri

Avrupa ülkeleri, mevcut politikalarını sürdürürlerse, gelecekte İran'ın İsrail'i destekleyenleri cezalandırmak için deniz, hava ve uzayda güçlü araçlara sahip olduğunu anlayacaklardır. Avrupalılar, İran'ın Avrupa hava yollarına olan bağımlılığının, Avrupa denizciliğinin İran kontrolündeki sulara olan bağımlılığından çok daha az olduğunu şüphesiz anlamışlardır.

İran, Avrupa'nın bölgesel stratejik deniz yollarına ve enerji ve malların taşınmasında önemli rol oynayan deniz yollarına olan karşı bağımlılığı silahlandırma (Weaponized Interdependence) konusunda daha fazla güce sahiptir.

Ayrıca, İran'ın iyi niyet göstergesi olarak artırılmamış olan 2.000 kilometre menzilli füzelerinin kolayca yükseltilebileceğini ve menzilinin artırılabileceğini de çok iyi biliyorlar.

Avrupa şimdi büyük bir ikilemle karşı karşıya: İsrail'e olan sınırsız ve mantıksız desteğinin bedelini ödemeye hazırlar mı, yoksa çatışma yolundan dönüp İran ile dostluk kurarak karşılıklı fayda-zarar (Cost-Benefit) denklemine dayalı mantıklı bir ilişki kurma fırsatını mı değerlendirecekler.

NOT: İran'ın Keyhan Gazetesinden tercüme edilmiştir